Jan Paweł II, uświadamiając wspólną odpowiedzialność za duchowy rozwój Kościoła, nauczał w adhortacji apostolskiej Christifideles laici:
„Świecki katolik nie może nigdy zamknąć się w sobie, odizolować się duchowo od wspólnoty, lecz musi żyć w nieustannym kontakcie z innymi, z mocnym poczuciem braterskich więzi”.
W Dekrecie o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem Soboru Watykańskiego II czytamy, że
„parafia jest najlepszym wzorem wspólnoty apostolskiej”.
W budowaniu wspólnoty parafialnej mogą pomóc rozmaite formy zrzeszonej działalności świeckich katolików, które stanowią wyjątkowo cenną pomoc w prowadzeniu chrześcijańskiego życia oraz w zaangażowaniu misyjnym i apostolskim.
Małe wspólnoty i grupy są naturalnym miejscem dla osób, które chcą bardziej się zaangażować w rozwój własnego życia duchowego i są gotowe poświęcić sporo czasu na formację we wspólnocie i poprzez wspólnotę, angażując się w jej życie.W Parafii Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych w Olsztynie - Likusach jest duże zróżnicowanie grup i wspólnot oraz podejmowanych przez nie działań. Nad wszystkimi grupami duchową opiekę sprawuje proboszcz parafii.
Dary Ducha Świętego są różnorodne, więc także różnorodne są charyzmaty (dary, uzdolnienia) świeckich, świadczy o tym ten syntetycznie zaprezentowany obraz wspólnoty parafialnej w Likusach. Pomimo tej różnorodności uzdolnień (a więc także zainteresowań i potrzeb) są one w stosunku do siebie komplementarne, czyli wzajemnie potrzebne, uzupełniające się. Jak poucza nas Jan Paweł II, każdy jest wezwany do budowania jedności i braterstwa w Kościele, stając się darem dla innych, a jednocześnie samemu czerpiąc z bogactwa całego Kościoła.
Komentarze
Prześlij komentarz